در وبلاگ انگلیسی ام از من سئوال شد چرا فقط در مورد تبریز می نویسم و درمورد کل ایران نمی نویسم. اولا همان طوری که قبل از شروع وبلاگ  انگلیسی نوشتم من احتی گر فقط و فقط درمورد تبریز بنویسم باز هم نفع آن قبل از تبریز به اصفهان خواهد رسید. علتش هم این است که اصفهان در دنیا خیلی معروف تر است. همه جا به عنوان یک شهر تاریخی شناخته شده است. درمورد هر گوشه از ایران که تبلیغ کنید و خارجی ها به آن واسطه علاقه مند به سفر به ایران شوند اولش وبسایت ها را می بینند و به این نتیجه می رسند که اول باید بروند اصفهان و شیراز  اگر خوش گذشت بعدش ببینند کجای ایران می خواهند بروند. 

به علاوه من فقط در مورد تبریز نمی نویسم. در همین چند پست اخیرم در مورد کاشان نوشتم. در مورد هشت بهشت اصفهان نوشتم (و همان طوری که پیش بینی کرده بودم قبل از تبریز به نفع اصفهان تمام شد چرا که اگر توصیف کاخ هشت بهشت تبریز در سفرنامه ۵۰۰ ساله یک ونیزی است هشت بهشت اصفهان حی و حاضر سرجایش است! طبیعی است که تبلیغ من در مورد هشت بهشت تبریز به نفع هشت بهشت اصفهان تمام شود.)

تازه! تا به اینجایش من خیلی کم در مورد تبریز نوشته ام. بیشتر در مورد جاهای دیدنی اطراف تبریز نوشته ام.

اما چرا تمرکزم در مورد اطراف تبریز است؟! علت ساده است ماشاالله ایران آن قدر جای دیدنی دارد که من نمی توانم در مورد همه جایش بنویسم. حتی در مورد همین تبریز و اطراف آن نمی توانم همه ی جاهای دیدنی و سنتی های جالب را پوشش دهم. حالا من در حد توانم می نویسم با این امید که دیگران موارد دیگر را پوشش دهند.